ఆయన తన ప్రాణంకంటే ఎక్కువగా ప్రేమిస్తూ తన వెలలేని ఆస్తిగా భావిస్తున్న మనలను అగాధలోయల్లాంటి శ్రమల్లో, శోధనల్లో విడిచిపెట్టేసి కునికేవాడు ఎంత మాత్రమూ కాదు.
మనం/మనల్ని ఎంతగానో ప్రేమించే తల్లిదండ్రులు కానీ, బంధుమిత్రులు కానీ, స్నేహితులు కానీ ఏదో ఒక సమయంలో వారికి ఎంత ప్రేమ ఉన్నప్పటికీ శక్తి లేకనో, చాలకనో చివరకు వదిలిపెట్టేయ్యవచ్చు.
కానీ, సర్వశక్తిమంతుడైన దేవుడు మన చేయి ఎన్నడునూ విడువడు, ఎదబాయాడు. మనలను రక్షింపనేరకయుండునట్లు ఆయన హస్తమేమీ కురచకాలేదు.
రెండు వేల సంవత్సరాల క్రితం మనల్ని మన పాప, శాపాల నుండి విడిపించి శాశ్వత జీవాన్ని ఇచ్చేందుకు, తన మహిమ సింహసనాన్నీ, పరలోకాన్నీ విడిచి దీనుడై మన శిక్షనంతా తానే మోసి తన ప్రాణాన్ని చివరి రక్త బిందువు వరకు పెట్టేసాడు - మనల్ని నా కుమారుడా.. నా కుమార్తే అంటూ దినమెల్ల మన వైపు చేతులు చాపి యుంచాడు.
శ్రమల్లో నిస్సహాయ స్థితిలో ఉన్నవేమో, నీ కొరకై చాపుతున్న మన తండ్రి హస్తాన్ని పట్టుకోడానికి ప్రయత్నించిచూడు, క్రీస్తుతో అనుభవం మరింత రెట్టింపు అవుతుంది.
యెషయా 41: 10. ...భయపడకుము నేను నీ దేవుడనై యున్నాను దిగులుపడకుము నేను నిన్ను బలపరతును నీకు సహాయము చేయువాడను నేనే నీతియను నా దక్షిణహస్తముతో నిన్ను ఆదుకొందును.