దావీదు రాజులను మరియు ప్రజలను ఇష్టపూర్వకంగా అందించమని ప్రేరేపించాడు. (1-9)
భక్తితో కూడిన కార్యకలాపాలు మరియు పరోపకార చర్యలు బాధ్యతతో కాకుండా ఇష్టపూర్వకంగా చేపట్టాలి. ఎందుకంటే సంతోషకరమైన హృదయంతో ఇచ్చేవారిని దేవుడు అనుగ్రహిస్తాడు. ఈ విషయంలో డేవిడ్ సానుకూల నమూనాగా పనిచేస్తాడు. అతను బలవంతం లేదా ప్రదర్శనల కోసం తన సమర్పణలు చేసాడు, కానీ అతనికి దేవుని పవిత్ర స్థలంతో లోతైన అనుబంధం ఉన్నందున. ఈ ఉదాత్తమైన ప్రయత్నాన్ని ముందుకు తీసుకెళ్లడంలో తన ప్రయత్నాలకు పరిమితి లేదని అతను నమ్మాడు. మంచితనం వైపు ఇతరులను ప్రేరేపించాలని లక్ష్యంగా పెట్టుకున్న వారు ముందుగా తామే ముందుండాలి.
అతని కృతజ్ఞత మరియు ప్రార్థన. (10-19)
గణనీయమైన మొత్తంలో బంగారం మరియు వెండితో అలంకరించబడిన ఆలయం మరియు దాని చుట్టుపక్కల నిర్మాణాల వైభవాన్ని పూర్తిగా అర్థం చేసుకోవడం కష్టం. ఏది ఏమైనప్పటికీ, క్రీస్తులో కనుగొనబడిన అపరిమితమైన సంపద ఆలయ మహిమను అధిగమించింది, దేవాలయం భూమిపై ఉన్న సాధారణ నివాసాన్ని మించిపోయింది. ఈ గణనీయమైన అర్పణల గురించి ప్రగల్భాలు పలికే బదులు, దావీదు వినయంగా ప్రభువుకు కృతజ్ఞతలు తెలిపాడు. వారు లార్డ్ యొక్క ఆలయానికి విరాళంగా అందించిన ప్రతిదీ నిజానికి ఆయనకు చెందినది; మరణం యొక్క అనివార్యత కారణంగా దానిని నిలుపుకునే ఏ ప్రయత్నమైనా స్వల్పకాలికంగా ఉండేది. వారు తమ ఆస్తులను అందించగలిగిన ఉత్తమమైన మరియు అత్యంత అర్థవంతమైన ఉపయోగం వాటిని అందించిన వ్యక్తి సేవకు వాటిని అంకితం చేయడం.
సొలొమోను సింహాసనాసీనుడయ్యాడు. (20-25)
ఈ విస్తారమైన సమావేశం దేవుణ్ణి ఆరాధించడంలో దావీదుతో ఐక్యమైంది. సంఘం యొక్క స్పీకర్‌తో తమను తాము సర్దుబాటు చేసుకునే వారు కేవలం శారీరక సంజ్ఞల ద్వారా మాత్రమే కాకుండా, వారి ఆత్మలను పెంచడం ద్వారా దాని ఆశీర్వాదాలలో నిజంగా పాలుపంచుకుంటారు. సొలొమోను దైవిక సింహాసనాన్ని ఆక్రమించాడు. సోలమన్ రాజ్యం మెస్సీయ యొక్క ఆధిపత్యాన్ని సూచిస్తుంది, అతని సింహాసనం ప్రభువు సింహాసనం.
డేవిడ్ పాలన మరియు మరణం. (26-30)
మేము శామ్యూల్ యొక్క రెండవ పుస్తకాన్ని పరిశీలిస్తున్నప్పుడు, డేవిడ్ తన చివరి క్షణాలలో అద్భుతమైన పరివర్తన ఒక ఆశ్చర్యకరమైన ద్యోతకం వలె వస్తుంది. అతని పశ్చాత్తాపం అతని అతిక్రమణ యొక్క పరిమాణాన్ని సమం చేసింది మరియు అతని పరీక్షల అంతటా మరియు అతని తరువాతి సంవత్సరాలలో అతని ప్రవర్తన అతని ప్రజలను సానుకూలంగా ప్రభావితం చేసినట్లు కనిపిస్తోంది. దేవునికి స్తోత్రములు, ఎందుకంటే అత్యంత ఘోరమైన పాపులు కూడా పశ్చాత్తాపం వైపు తిరిగినప్పుడు మరియు రక్షకుని ప్రాయశ్చిత్త త్యాగం యొక్క విమోచన శక్తిలో ఆశ్రయం పొందినప్పుడు విజయవంతమైన నిష్క్రమణను ఊహించగలరు. జీవితంలో మరియు మరణంలో దేవుని స్వంత హృదయం తర్వాత మనిషి యొక్క ప్రవర్తన మరియు స్వభావాన్ని, వారి తప్పును తప్ప అతనితో ఏమీ పంచుకోని నిజాయితీ లేని అనుచరులతో పోల్చడం బోధనాత్మకం. ఈ వ్యక్తులు డేవిడ్ యొక్క తప్పుల ద్వారా తమ దుశ్చర్యలను సమర్థించుకోవడానికి దుర్మార్గంగా ప్రయత్నిస్తారు. మనం ప్రలోభాలకు లొంగిపోకుండా మరియు పాపం ద్వారా మనల్ని మనం చిక్కుకోకుండా, దేవునికి అగౌరవాన్ని కలిగించకుండా మరియు మన స్వంత మనస్సాక్షికి హాని కలిగించకుండా అప్రమత్తంగా మరియు ప్రార్థన అవసరం. అపరాధ సమయాల్లో, మన ప్రభువైన యేసుక్రీస్తు ద్వారా మహిమాన్వితమైన పునరుత్థానాన్ని ఎదురుచూస్తూ, పశ్చాత్తాపం మరియు సహనం యొక్క డేవిడ్ యొక్క నమూనాను మనం అనుకరిద్దాం.