దేవుని మహిమ. (1-6)
ఈ కీర్తన క్రీస్తు రాక గురించి మరియు దేవుడు మానవాళికి జవాబుదారీగా ఉన్నప్పుడు రాబోయే తీర్పు దినం గురించి జ్ఞానాన్ని అందించే సూచనా భాగం వలె పనిచేస్తుంది. పరిశుద్ధాత్మ తీర్పు యొక్క మధ్యవర్తిగా చిత్రీకరించబడింది. దేవుడిని చిత్తశుద్ధితో మరియు సత్యంతో ఆరాధించే సరైన మార్గాన్ని నేర్చుకునే వ్యక్తులందరికీ విశ్వవ్యాప్త ప్రాముఖ్యతను ఇది నొక్కి చెబుతుంది.
నిర్ణీత రోజున, మన దేవుడు దిగి వస్తాడు, తన ధర్మశాస్త్రాన్ని విస్మరించిన వారిని అతని తీర్పును వినమని బలవంతం చేస్తాడు. విమోచకుని ప్రాయశ్చిత్త త్యాగంపై విశ్వాసం ద్వారా కృప యొక్క ఒడంబడికలోకి ప్రవేశించే వారు అదృష్టవంతులు, ధర్మబద్ధమైన పనుల ద్వారా తమ నిజమైన ప్రేమను ప్రదర్శిస్తారు. దేవుడు కేవలం బాహ్యమైన ఆరాధనలను తిరస్కరించినప్పుడు, తన్ను హృదయపూర్వకంగా కోరుకునే వారిని హృదయపూర్వకంగా ఆలింగనం చేసుకుంటాడు. దేవునిచే మన అంగీకారం పూర్తిగా క్రీస్తు యొక్క త్యాగం మీద ఆధారపడి ఉంటుంది, అంతిమ త్యాగం, వీరి నుండి చట్టం సూచించిన త్యాగం వారి విలువను పొందింది.
దేవుని తీర్పులు నిస్సందేహంగా న్యాయమైనవి మరియు న్యాయమైనవి, పాపుల మనస్సాక్షి కూడా అతని నీతిని అంగీకరిస్తుంది.
ప్రార్థనల కోసం మార్చవలసిన త్యాగాలు. (7-15)
విధేయత త్యాగాన్ని అధిగమిస్తుంది మరియు దేవుని పట్ల మరియు మన పొరుగువారి పట్ల నిజమైన ప్రేమ అన్ని దహనబలులను అధిగమిస్తుంది. ఆచార ప్రదర్శనలలో ఆత్మసంతృప్తిని కనుగొనకుండా ఈ ఉపదేశం మనలను హెచ్చరిస్తుంది. కేవలం బాహ్య రూపాలపై మన నమ్మకాన్ని ఉంచడం పట్ల కూడా మనం జాగ్రత్తగా ఉండాలి. దేవుడు మన హృదయాలను కోరుకుంటాడు మరియు మనం పశ్చాత్తాపం, విశ్వాసం మరియు పవిత్రతను నిర్లక్ష్యం చేసినప్పుడు మానవ నిర్మిత సంప్రదాయాలు ఆయనను సంతోషపెట్టలేవు.
కష్ట సమయాల్లో, మనము హృదయపూర్వకమైన ప్రార్థన ద్వారా ప్రభువు వైపు మళ్లాలి. మన కష్టాలు దేవుని చేతి నుండి వచ్చాయని మనం గుర్తించినప్పటికీ, అవి మనలను ఆయన దగ్గరకు నడిపించాలి, మనలను దూరం చేయకూడదు. మన జీవితంలోని అన్ని అంశాలలో మనం దేవుణ్ణి గుర్తించాలి, అతని జ్ఞానం, శక్తి మరియు మంచితనంపై ఆధారపడాలి, మనల్ని మనం పూర్తిగా ఆయనకు అప్పగించాలి మరియు తద్వారా ఆయనకు మహిమ తీసుకురావాలి. ఈ విధంగా మనం దేవునితో నిరంతర సంబంధాన్ని కొనసాగిస్తాము, పరీక్షల సమయంలో ప్రార్థనలతో మరియు విమోచన సమయంలో ప్రశంసలతో ఆయనను కలుస్తాము. నమ్మకమైన అభ్యర్థి మాత్రమే కాదు
నిష్కపటమైన విధేయత అవసరం. (16-23)
కపటత్వం అనేది దేవుని తీర్పును ఎదుర్కొనే దుష్టత్వం యొక్క ఒక రూపం. దురదృష్టవశాత్తు, ప్రభువు ఆజ్ఞలను ఇతరులకు ప్రకటించుకునే వారు అవిధేయతతో జీవించడం సర్వసాధారణం. ఈ తప్పుదారి పట్టించే ప్రవర్తన దేవుని సహనాన్ని దుర్వినియోగం చేయడం మరియు ఆయన పాత్రను మరియు ఆయన సువార్త యొక్క నిజమైన ఉద్దేశ్యాన్ని వక్రీకరించడం నుండి వచ్చింది.
దైవిక తీర్పు రోజున వ్యక్తుల పాపాలు పూర్తిగా బహిర్గతం చేయబడతాయి మరియు వారికి వ్యతిరేకంగా నిర్వహించబడతాయి. దేవుడు వారి చిన్నప్పటి నుండి వారి తరువాతి సంవత్సరాల వరకు వారి అతిక్రమణలను నిశితంగా బయటికి తీసుకువచ్చే రోజు ఆసన్నమైంది, వారికి శాశ్వతమైన అవమానాన్ని మరియు భయాన్ని కలిగిస్తుంది.
ఇంతవరకు దేవుణ్ణి నిర్లక్ష్యం చేసిన, దుష్టత్వంలో మునిగిపోయిన లేదా తమ రక్షణ గురించి అజాగ్రత్తగా ఉన్నవారికి, వారు ఎదుర్కొనే ఆసన్న ప్రమాదాన్ని గుర్తించడం చాలా ముఖ్యం. ప్రభువు సహనం చాలా గొప్పది, ప్రత్యేకించి పాపులు దానిని ఎలా దుర్వినియోగం చేస్తారో పరిశీలిస్తే. అయినప్పటికీ, వారు పశ్చాత్తాపపడకపోతే, చాలా ఆలస్యం అయినప్పుడు వారు తమ తప్పును తెలుసుకుంటారు. దేవుడిని మరచిపోయిన వారు తమ స్వంత శ్రేయస్సును మరచిపోతారు మరియు వారు ఈ సత్యాన్ని ఆలోచించే వరకు వారు నిజమైన సమలేఖనాన్ని కనుగొనలేరు.
మానవాళి యొక్క ప్రధాన ఉద్దేశ్యం దేవుణ్ణి మహిమపరచడం. మనము స్తుతించినప్పుడు, మనము ఆయనను మహిమపరుస్తాము మరియు మన ఆధ్యాత్మిక అర్పణలు ఆయనకు ఆమోదయోగ్యమైనవి. మన కృతజ్ఞతను మన ప్రధాన యాజకుడైన ప్రభువైన యేసుకు అంకితం చేస్తూ, మన బలిపీఠం ద్వారా మన కృతజ్ఞతను తెలియజేయాలి. మనం దేవుడిని ఆరాధిస్తున్నప్పుడు మన స్తుతి హృదయపూర్వకంగా మరియు హృదయపూర్వకంగా ఉండాలి. దేవుని దయను కృతజ్ఞతతో స్వీకరించి, మన మాటలలో మరియు చర్యలలో ఆయనను మహిమపరచడానికి కృషి చేద్దాం.