మునుపటి అధ్యాయం చివరిలో చర్చించబడిన ప్రశంసనీయమైన విధానం దాతృత్వాన్ని కేవలం భిక్షగా భావించే సాధారణ అవగాహన నుండి భిన్నంగా ఉంటుంది. బదులుగా, అది ప్రేమను దాని విస్తృత అర్థంలో సూచిస్తుంది-దేవుడు మరియు మానవత్వం రెండింటిపై నిజమైన ప్రేమ. ఈ ప్రగాఢమైన ప్రేమ లేకుండా, అత్యంత అద్భుతమైన బహుమతులు కూడా మనకు ఎటువంటి విలువను కలిగి ఉండవు మరియు దేవుని దృష్టిలో గౌరవాన్ని కలిగి ఉండవు. దయ మరియు దాతృత్వ హృదయం లేకుండా పదునైన తెలివి మరియు లోతైన అవగాహన చాలా తక్కువ. ఒక వ్యక్తి బహిరంగ మరియు విలాసవంతమైన చేతితో ఔదార్యాన్ని ప్రదర్శించవచ్చు, అయినప్పటికీ నిజమైన దయగల మరియు దాతృత్వ స్ఫూర్తిని కలిగి ఉండకపోవచ్చు. దేవుని పట్ల హృదయపూర్వకమైన ప్రేమ మరియు తోటి మానవుల పట్ల సద్భావనతో నడిచే వరకు ఇతరుల పట్ల దయతో కూడిన చర్యలు మనకు ఎటువంటి ప్రయోజనాన్ని ఇవ్వవు. హృదయాన్ని దేవుడికి అప్పగించకుండా అన్ని ఆస్తులను ఇవ్వడం వల్ల లాభం లేదు. ఇది చాలా కష్టమైన బాధలకు కూడా వర్తిస్తుంది. తమ అసంపూర్ణమైన, చెడిపోయిన మరియు స్వీయ-కేంద్రీకృతమైన మంచి పనులకు ఆమోదం మరియు ప్రతిఫలాన్ని ఆశించేవారు మోసపోతారు.

దాతృత్వం యొక్క కొన్ని ప్రభావాలు మనకు ఈ అనుగ్రహాన్ని కలిగి ఉన్నాయో లేదో అంచనా వేయడంలో సహాయపడటానికి మరియు మనం చేయకపోతే దానిని వెతకమని ప్రోత్సహించడానికి వివరించబడ్డాయి. ఈ ప్రేమ పునరుత్పత్తికి స్పష్టమైన సూచికగా పనిచేస్తుంది మరియు క్రీస్తుపై మనకున్న విశ్వాసానికి లిట్మస్ పరీక్షగా పనిచేస్తుంది. ప్రేమ యొక్క స్వభావం మరియు పర్యవసానాల యొక్క అనర్గళంగా చిత్రీకరించడం కొరింథియన్లకు వారి ప్రవర్తన తరచుగా ఈ ఆదర్శాలకు విరుద్ధంగా ఉందని బహిర్గతం చేయడం లక్ష్యంగా పెట్టుకుంది. దాతృత్వం స్వార్థానికి ప్రత్యక్ష వ్యతిరేకం; ఇది వ్యక్తిగత ప్రశంసలు, గౌరవం, లాభం లేదా ఆనందాన్ని కోరుకోదు. దానర్థం తన గురించిన అన్ని ఆందోళనలను నిర్మూలిస్తుందని దీని అర్థం కాదు, లేదా స్వచ్ఛంద వ్యక్తి వ్యక్తిగత శ్రేయస్సు మరియు ఆసక్తులను నిర్లక్ష్యం చేయాలని సూచించదు. బదులుగా, దాతృత్వం ఇతరుల ఖర్చుతో తన స్వంత ప్రయోజనాన్ని కోరుకోవడం లేదా ఇతరుల అవసరాలను విస్మరించడాన్ని నివారిస్తుంది. ఇది వ్యక్తిగత లాభం కంటే ఇతరుల సంక్షేమానికి స్థిరంగా ప్రాధాన్యతనిస్తుంది. క్రైస్తవ దాతృత్వం దాని మంచి స్వభావం మరియు స్నేహపూర్వక స్వభావం ద్వారా వర్గీకరించబడుతుంది. క్రైస్తవ మతం దాని అనుచరులు ఈ దైవిక సూత్రం ద్వారా మరింత స్థిరంగా మార్గనిర్దేశం చేయబడితే మరియు దాని ఆశీర్వాద రచయిత నొక్కిచెప్పిన ఆజ్ఞకు తగిన గౌరవం ఇస్తే, ప్రపంచ దృష్టిలో క్రైస్తవం నిజంగా అద్భుతమైనదిగా భావించబడుతుంది. ఈ దివ్యమైన ప్రేమ మన హృదయాలలో నివసిస్తుందో లేదో ఆత్మపరిశీలన చేసుకొని విచారిద్దాం. ఈ సూత్రం అన్ని వ్యక్తుల పట్ల మన ప్రవర్తనలో శ్రద్ధగా ఉండేలా మనల్ని నడిపించిందా? స్వార్థపూరిత లక్ష్యాలు మరియు సాధనలను పక్కన పెట్టడానికి మనం సిద్ధంగా ఉన్నారా? ఇది అప్రమత్తత, శ్రద్ధ మరియు ప్రార్థనకు పిలుపుగా పనిచేస్తుంది.

దాతృత్వం దాని శాశ్వత స్వభావం కారణంగా కొరింథియన్ల ప్రగల్భాలు పలికిన బహుమతులను అధిగమిస్తుంది, శాశ్వతత్వం అంతటా ఉంటుంది. ప్రస్తుత స్థితి బాల్యంతో సమానంగా ఉంటుంది, అయితే భవిష్యత్ స్థితి పరిపక్వతతో ఉంటుంది-భూమి మరియు స్వర్గం మధ్య వ్యత్యాసం వలె ఉంటుంది. పిల్లలు వారి స్వర్గపు సారాంశంతో పోల్చితే ప్రాపంచిక బహుమతుల గురించి మన ప్రస్తుత అవగాహన వలె పెద్దలతో పోలిస్తే పరిమిత మరియు గందరగోళ దృక్పథాలను కలిగి ఉంటారు. ప్రస్తుతం, మన గ్రహణశక్తి అద్దంలో ప్రతిబింబాలను చూడటం లేదా చిక్కును అర్థంచేసుకోవడం వంటిది, కానీ భవిష్యత్తులో, జ్ఞానం అస్పష్టత మరియు లోపం నుండి విముక్తి పొందుతుంది. స్వర్గపు కాంతి మాత్రమే అన్ని మేఘాలను మరియు చీకటిని తొలగిస్తుంది, దేవుని ముఖాన్ని బహిర్గతం చేస్తుంది.

దాతృత్వం యొక్క సద్గుణాలను హైలైట్ చేయడంలో, ఇది బహుమతులను మాత్రమే కాకుండా విశ్వాసం మరియు ఆశ వంటి ఇతర దయలను కూడా అధిగమిస్తుంది. విశ్వాసం దైవిక ద్యోతకంపై ఆధారపడుతుంది మరియు దైవిక విమోచకుడిని ఆలింగనం చేసుకుంటుంది, అయితే ఆశ భవిష్యత్తు ఆనందాన్ని ఆత్రంగా ఎదురుచూస్తుంది. అయినప్పటికీ, పరలోకంలో, విశ్వాసం వాస్తవ దృష్టిగా, మరియు నిరీక్షణ ప్రత్యక్షమైన ఆనందంగా రూపాంతరం చెందుతుంది. ఆ రాజ్యంలో, ప్రత్యక్ష దృష్టి మరియు ఆనందాన్ని ఎదుర్కొన్నప్పుడు నమ్మకం మరియు ఆశ అవసరం లేదు. అయితే ప్రేమ అక్కడ పరాకాష్టకు చేరుకుంటుంది—అది దేవుని వైపు మరియు ఒకరి వైపు సంపూర్ణంగా నిర్దేశించబడుతుంది. ఈ ఆశీర్వాద స్థితి క్రింద అనుభవించిన వాటి కంటే చాలా ఎక్కువ, ఎందుకంటే దేవుడు ప్రేమ 1 యోహాను 4:8 1 యోహాను 4:16. దేవుని సన్నిధిలో, అతను ముఖాముఖిగా కనిపించే చోట, దాతృత్వం దాని అత్యున్నత స్థాయికి చేరుకుంటుంది, పరిపూర్ణతను సాధిస్తుంది.