1. దావీదు తన యొద్దనున్న జనులను లెక్కించి వారి మీద సహస్రాధిపతులను శతాధిపతులను నిర్ణయించి

1. daaveedu thana yoddhanunna janulanu lekkin̄chi vaari meeda sahasraadhipathulanu shathaadhipathulanu nirṇayin̄chi

2. జనులను మూడు భాగములుగా చేసి యోవాబు చేతి క్రింద ఒక భాగమును సెరూయా కుమారుడగు అబీషై అను యోవాబు సహోదరుని చేతిక్రింద ఒక భాగమును, గిత్తీయుడైన ఇత్తయి చేతిక్రింద ఒక భాగమును ఉంచెను. దావీదునేను మీతోకూడ బయలుదేరుదునని జనులతో చెప్పగా

2. janulanu mooḍu bhaagamulugaa chesi yōvaabu chethi krinda oka bhaagamunu serooyaa kumaaruḍagu abeeshai anu yōvaabu sahōdaruni chethikrinda oka bhaagamunu, gittheeyuḍaina itthayi chethikrinda oka bhaagamunu un̄chenu. daaveedunēnu meethookooḍa bayaludherudunani janulathoo cheppagaa

3. జనులునీవు రాకూడదు, మేము పారిపోయినను జనులు దానిని లక్ష్యపెట్టరు, మాలో సగము మంది చనిపోయినను జనులు దానిని లక్ష్యపెట్టరు, మావంటి పదివేల మందితో నీవు సాటి; కాబట్టి నీవు పట్టణమందు నిలిచి మాకు సహాయము చేయవలెనని అతనితో చెప్పిరి.

3. januluneevu raakooḍadu, mēmu paaripōyinanu janulu daanini lakshyapeṭṭaru, maalō sagamu mandi chanipōyinanu janulu daanini lakshyapeṭṭaru, maavaṇṭi padhivēla mandithoo neevu saaṭi; kaabaṭṭi neevu paṭṭaṇamandu nilichi maaku sahaayamu cheyavalenani athanithoo cheppiri.

4. అందుకు రాజుమీ దృష్టికేది మంచిదో దాని చేసెదనని చెప్పి గుమ్మపు ప్రక్కను నిలిచి యుండగా జనులందరును గుంపులై వందల కొలదిగాను వేల కొలదిగాను బయలుదేరిరి.

4. anduku raajumee drushṭikēdi man̄chidō daani chesedhanani cheppi gummapu prakkanu nilichi yuṇḍagaa janulandarunu gumpulai vandala koladhigaanu vēla koladhigaanu bayaludheriri.

5. అప్పుడు రాజు యోవాబును అబీషైని ఇత్తయిని పిలిచినా నిమిత్తమై ¸యౌవనుడైన అబ్షాలోమునకు దయ జూపుడని ఆజ్ఞాపించెను. జనులందరు వినుచుండగా రాజు అబ్షాలోమునుగూర్చి అధిపతులకందరికి ఆజ్ఞ ఇచ్చెను.

5. appuḍu raaju yōvaabunu abeeshaini itthayini pilichinaa nimitthamai ¸yauvanuḍaina abshaalōmunaku daya joopuḍani aagnaapin̄chenu. Janulandaru vinuchuṇḍagaa raaju abshaalōmunugoorchi adhipathulakandariki aagna icchenu.

6. జనులు ఇశ్రాయేలువారిని ఎదిరించుటకై పొలములోనికి బయలుదేరిన మీదట యుద్ధము ఎఫ్రాయిము వనములో జరుగగా

6. janulu ishraayēluvaarini edirin̄chuṭakai polamulōniki bayaludherina meedaṭa yuddhamu ephraayimu vanamulō jarugagaa

7. ఇశ్రాయేలువారు దావీదు సేవకుల యెదుట నిలువలేక ఓడిపోయిరి; ఆ దినమున ఇరువది వేల మంది అక్కడ హతులైరి.

7. ishraayēluvaaru daaveedu sēvakula yeduṭa niluvalēka ōḍipōyiri; aa dinamuna iruvadhi vēla mandi akkaḍa hathulairi.

8. యుద్ధము ఆ ప్రదేశమంతటను వ్యాపించెను; మరియు నాటి దినమున కత్తిచేత కూలినవారి కంటె ఎక్కువమంది అడవిలో చిక్కుబడి నాశనమైరి.

8. yuddhamu aa pradheshamanthaṭanu vyaapin̄chenu; mariyu naaṭi dinamuna katthichetha koolinavaari kaṇṭe ekkuvamandi aḍavilō chikkubaḍi naashanamairi.

9. అబ్షాలోము కంచర గాడిదమీద ఎక్కి పోవుచు దావీదు సేవకులకు ఎదురాయెను; ఆ కంచరగాడిద యొక గొప్పమస్తకి వృక్షముయొక్క చిక్కుకొమ్మల క్రిందికి పోయినప్పుడు అతని తల చెట్టుకు తగులుకొనినందున అతడు ఎత్తబడి ఆకాశమునకును భూమికిని మధ్యను వ్రేలాడు చుండగా అతని క్రిందనున్న కంచరగాడిద సాగిపోయెను.

9. abshaalōmu kan̄chara gaaḍidameeda ekki pōvuchu daaveedu sēvakulaku eduraayenu; aa kan̄charagaaḍida yoka goppamasthaki vrukshamuyokka chikkukommala krindiki pōyinappuḍu athani thala cheṭṭuku thagulukoninanduna athaḍu etthabaḍi aakaashamunakunu bhoomikini madhyanu vrēlaaḍu chuṇḍagaa athani krindanunna kan̄charagaaḍida saagipōyenu.

10. ఒకడు దానిని చూచి వచ్చి అబ్షాలోము మస్తకివృక్షమున వ్రేలాడుచుండుట నేను చూచితినని యోవాబుతో చెప్పినప్పుడు

10. okaḍu daanini chuchi vachi abshaalōmu masthakivrukshamuna vrēlaaḍuchuṇḍuṭa nēnu chuchithinani yōvaabuthoo cheppinappuḍu

11. యోవాబునీవు చూచి యుంటివే, నేల కూలునట్లు నీవతని కొట్టకపోతివేమి? నీవతని చంపినయెడల పది తులముల వెండియు ఒక నడికట్టును నీకిచ్చియుందునని తనకు సమాచారము చెప్పినవానితో అనెను.

11. yōvaabuneevu chuchi yuṇṭivē, nēla koolunaṭlu neevathani koṭṭakapōthivēmi? neevathani champinayeḍala padhi thulamula veṇḍiyu oka naḍikaṭṭunu neekichiyundunani thanaku samaachaaramu cheppinavaanithoo anenu.

12. అందుకు వాడు¸యౌవనుడైన అబ్షాలోమును ఎవడును ముట్టకుండజాగ్రత్తపడుడని రాజు నీకును అబీషైకిని ఇత్తయికిని ఆజ్ఞ నిచ్చుచుండగా నేను వింటిని; వెయ్యి తులముల వెండి నా చేతిలో పెట్టినను రాజు కుమారుని నేను చంపను.

12. anduku vaaḍu¸yauvanuḍaina abshaalōmunu evaḍunu muṭṭakuṇḍajaagratthapaḍuḍani raaju neekunu abeeshaikini itthayikini aagna nichuchuṇḍagaa nēnu viṇṭini; veyyi thulamula veṇḍi naa chethilō peṭṭinanu raaju kumaaruni nēnu champanu.

13. మోసము చేసి నేను అతని ప్రాణమునకు ముప్పు తెచ్చిన యెడల అది రాజునకు తెలియకపోదు, రాజు సన్నిధిని నీవే నాకు విరోధివగుదువు గదా అని యోవాబుతో అనగా

13. mosamu chesi nēnu athani praaṇamunaku muppu techina yeḍala adhi raajunaku teliyakapōdu, raaju sannidhini neevē naaku virōdhivaguduvu gadaa ani yōvaabuthoo anagaa

14. యోవాబునీవు చేయువరకు నేను కాచుకొని యుందునా? అని చెప్పి మూడు బాణములు చేత పట్టుకొని పోయి మస్తకివృక్షమున వ్రేలాడుచు ఇంకను ప్రాణముతో నున్న అబ్షాలోముయొక్క గుండెకు గురిపెట్టి

14. yōvaabuneevu cheyuvaraku nēnu kaachukoni yundunaa? Ani cheppi mooḍu baaṇamulu chetha paṭṭukoni pōyi masthakivrukshamuna vrēlaaḍuchu iṅkanu praaṇamuthoo nunna abshaalōmuyokka guṇḍeku guripeṭṭi

15. తన ఆయుధములను మోయువారు పదిమంది చుట్టు చుట్టుకొని యుండగా అబ్షాలోమును కొట్టి చంపెను.

15. thana aayudhamulanu mōyuvaaru padhimandi chuṭṭu chuṭṭukoni yuṇḍagaa abshaalōmunu koṭṭi champenu.

16. అప్పుడు జనులను ఇక హతము చేయక విడువవలసినదని యోవాబు బాకా ఊదింపగా ఇశ్రాయేలీయులను తరుముకొని పోయిన జనులు తిరిగి వచ్చిరి.

16. appuḍu janulanu ika hathamu cheyaka viḍuvavalasinadani yōvaabu baakaa oodimpagaa ishraayēleeyulanu tharumukoni pōyina janulu thirigi vachiri.

17. జనులు అబ్షాలోము యొక్క కళేబరమును ఎత్తి అడవిలో ఉన్న పెద్దగోతిలో పడవేసి పెద్దరాళ్లకుప్ప దానిమీద పేర్చిన తరువాత ఇశ్రాయేలీయులందరును తమ తమ యిండ్లకు పోయిరి.

17. janulu abshaalōmu yokka kaḷēbaramunu etthi aḍavilō unna peddagōthilō paḍavēsi peddharaaḷlakuppa daanimeeda pērchina tharuvaatha ishraayēleeyulandarunu thama thama yiṇḍlaku pōyiri.

18. తన పేరు నిలుపుటకు తనకు కుమారులు లేరనుకొని, అబ్షా లోము తాను బ్రదికియుండగా ఒక స్తంభము తెచ్చి దానిని రాజు లోయలో తన పేరట నిలువబెట్టి, అతడు ఆ స్తంభమునకు తన పేరు పెట్టియుండెను. నేటివరకు అబ్షాలోము స్తంభమని దానికి పేరు.

18. thana pēru nilupuṭaku thanaku kumaarulu lēranukoni, abshaa lōmu thaanu bradhikiyuṇḍagaa oka sthambhamu techi daanini raaju lōyalō thana pēraṭa niluvabeṭṭi, athaḍu aa sthambhamunaku thana pēru peṭṭiyuṇḍenu. Nēṭivaraku abshaalōmu sthambhamani daaniki pēru.

19. సాదోకు కుమారుడైన అహిమయస్సునేను పరుగెత్తి కొని పోయి యెహోవా తన శత్రువులను ఓడించి తనకు న్యాయము తీర్చిన వర్తమానము రాజుతో చెప్పెదననగా

19. saadōku kumaaruḍaina ahimayassunēnu parugetthi koni pōyi yehōvaa thana shatruvulanu ōḍin̄chi thanaku nyaayamu theerchina varthamaanamu raajuthoo cheppedhananagaa

20. యోవాబు ఈ దినమున ఈ వర్తమానము చెప్ప తగదు, మరియొక దినమున చెప్పవచ్చును; రాజు కుమారుడు మరణమాయెను గనుక ఈ దినమున వర్తమానము తీసికొని పోతగదని అతనితో చెప్పెను.

20. yōvaabu ee dinamuna ee varthamaanamu cheppa thagadu, mariyoka dinamuna cheppavachunu; raaju kumaaruḍu maraṇamaayenu ganuka ee dinamuna varthamaanamu theesikoni pōthagadani athanithoo cheppenu.

21. తరువాత కూషీని పిలిచినీవు పోయి నీవు చూచిన దానిని రాజునకు తెలియ జేయుమనగా కూషీ యోవాబునకు నమస్కారము చేసి పరుగెత్తికొని పోయెను.

21. tharuvaatha koosheeni pilichineevu pōyi neevu chuchina daanini raajunaku teliya jēyumanagaa kooshee yōvaabunaku namaskaaramu chesi parugetthikoni pōyenu.

22. అయితే సాదోకు కుమారుడైన అహి మయస్సుకూషీతోకూడ నేనును పరుగెత్తికొనిపోవు టకు సెలవిమ్మని యోవాబుతో మనవిచేయగా యోవాబునాయనా నీవెందుకు పోవలెను? చెప్పుటకు నీకు బహుమానము తెచ్చు విశేషమైన సమాచార మేదియు లేదు గదా అని అతనితో అనగా

22. ayithē saadōku kumaaruḍaina ahi mayassukoosheethookooḍa nēnunu parugetthikonipōvu ṭaku selavimmani yōvaabuthoo manavicheyagaa yōvaabunaayanaa neevenduku pōvalenu? cheppuṭaku neeku bahumaanamu techu vishēshamaina samaachaara mēdiyu lēdu gadaa ani athanithoo anagaa

23. అతడుఏమైనను సరే నేను పరుగెత్తికొని పోవుదు ననెను. అందుకు యోవాబుపొమ్మని సెలవియ్యగా అహిమయస్సు మైదానపు మార్గ మున పరుగెత్తికొని కూషీకంటె ముందుగా చేరెను.

23. athaḍu'ēmainanu sarē nēnu parugetthikoni pōvudu nanenu. Anduku yōvaabupommani selaviyyagaa ahimayassu maidaanapu maarga muna parugetthikoni koosheekaṇṭe mundhugaa cherenu.

24. దావీదు రెండు గుమ్మముల మధ్యను నడవలో కూర్చొని యుండెను; కావలికాడు గుమ్మముపైనున్న గోడమీదికి ఎక్కి పారచూడగా ఒంటరిగా పరుగెత్తికొని వచ్చుచున్న యొకడు కనబడెను. వాడు అరచి రాజునకు ఈ సంగతి తెలియజేయగా

24. daaveedu reṇḍu gummamula madhyanu naḍavalō koorconi yuṇḍenu; kaavalikaaḍu gummamupainunna gōḍameediki ekki paarachooḍagaa oṇṭarigaa parugetthikoni vachuchunna yokaḍu kanabaḍenu. Vaaḍu arachi raajunaku ee saṅgathi teliyajēyagaa

25. రాజువాడు ఒంటరిగా ఉండినయెడల ఏదో వర్తమానము తెచ్చుచున్నాడనెను. అంతలో వాడు పరుగుమీద వచ్చుచుండగా

25. raajuvaaḍu oṇṭarigaa uṇḍinayeḍala ēdō varthamaanamu techuchunnaaḍanenu. Anthalō vaaḍu parugumeeda vachuchuṇḍagaa

26. కావలికాడు పరుగెత్తికొని వచ్చు మరియొకని కనుగొని అదిగో మరియొకడు ఒంటరి గానే పరుగెత్తికొని వచ్చుచున్నాడని ద్వారపుతట్టు తిరిగి చెప్పగా రాజువాడును వర్తమానము తెచ్చుచున్నాడనెను.

26. kaavalikaaḍu parugetthikoni vachu mariyokani kanugoni adhigō mariyokaḍu oṇṭari gaanē parugetthikoni vachuchunnaaḍani dvaaraputhaṭṭu thirigi cheppagaa raajuvaaḍunu varthamaanamu techuchunnaaḍanenu.

27. కావలికాడు మొదటివాడు పరుగెత్తుట చూడగావాడు సాదోకు కుమారుడైన అహిమయస్సు అని నాకు తోచుచున్నది అనినప్పుడు రాజువాడు మంచివాడు, శుభవర్తమానము తెచ్చుచున్నాడని చెప్పెను. అంతలొ

27. kaavalikaaḍu modaṭivaaḍu parugetthuṭa chooḍagaavaaḍu saadōku kumaaruḍaina ahimayassu ani naaku thoochuchunnadhi aninappuḍu raajuvaaḍu man̄chivaaḍu, shubhavarthamaanamu techuchunnaaḍani cheppenu. Anthalo

28. అహిమయస్సు జయమని బిగ్గరగా రాజుతో చెప్పి రాజు ముందర సాష్టాంగ నమస్కారము చేసినా యేలినవాడవును రాజవునగు నిన్ను చంప చూచిన వారిని అప్పగించిన నీ దేవుడైన యెహోవాకు స్తోత్రము అని చెప్పెను.

28. ahimayassu jayamani biggaragaa raajuthoo cheppi raaju mundhara saashṭaaṅga namaskaaramu chesinaa yēlinavaaḍavunu raajavunagu ninnu champa chuchina vaarini appagin̄china nee dhevuḍaina yehōvaaku sthootramu ani cheppenu.

29. రాజుబాలుడగు అబ్షాలోము క్షేమముగా ఉన్నాడా? అని యడుగగా అహిమయస్సుయోవాబు రాజసేవకుడ నైన నీ దాసుడనగు నన్ను పంపినప్పుడు గొప్ప అల్లరి జరుగుట నేను చూచితిని గాని అది ఏమైనది నాకు తెలిసినది కాదని చెప్పెను.

29. raajubaaluḍagu abshaalōmu kshēmamugaa unnaaḍaa? Ani yaḍugagaa ahimayassuyōvaabu raajasēvakuḍa naina nee daasuḍanagu nannu pampinappuḍu goppa allari jaruguṭa nēnu chuchithini gaani adhi ēmainadhi naaku telisinadhi kaadani cheppenu.

30. అప్పుడు రాజునీవు ప్రక్కకు తొలగి నిలిచియుండు మని వానికాజ్ఞనియ్యగా వాడు తొలగి నిలిచెను.

30. appuḍu raajuneevu prakkaku tolagi nilichiyuṇḍu mani vaanikaagnaniyyagaa vaaḍu tolagi nilichenu.

31. అంతలో కూషీ వచ్చినా యేలిన వాడా రాజా, నేను నీకు శుభసమాచారము తెచ్చితిని; యీ దినమున యెహోవా నీ మీదికి వచ్చినవారినందరిని ఓడించి నీకు న్యాయము తీర్చెనని చెప్పినప్పుడు

31. anthalō kooshee vachinaa yēlina vaaḍaa raajaa, nēnu neeku shubhasamaachaaramu techithini; yee dinamuna yehōvaa nee meediki vachinavaarinandarini ōḍin̄chi neeku nyaayamu theerchenani cheppinappuḍu

32. రాజుబాలుడగు అబ్షాలోము క్షేమముగా ఉన్నాడా? అని యడిగెను. అందుకు కూషీ చెప్పినదేమనగానా యేలినవాడవును రాజవునగు నీ శత్రువులును నీకు హాని చేయవలెనని నీ మీదికి వచ్చినవారందరును ఆ బాలుడున్నట్టుగానే యుందురు గాక.

32. raajubaaluḍagu abshaalōmu kshēmamugaa unnaaḍaa? Ani yaḍigenu. Anduku kooshee cheppinadhemanagaanaa yēlinavaaḍavunu raajavunagu nee shatruvulunu neeku haani cheyavalenani nee meediki vachinavaarandarunu aa baaluḍunnaṭṭugaanē yunduru gaaka.

33. అప్పుడు రాజు బహు కలతపడి గుమ్మ మునకు పైగా నున్న గదికి ఎక్కి పోయి యేడ్చుచు, సంచరించుచునా కుమారుడా అబ్షా లోమా, నా కుమా రుడా అబ్షాలోమా, అని కేకలు వేయుచు, అయ్యో నా కుమారుడా, నీకు బదులుగా నేను చనిపోయినయెడల ఎంత బాగుండును; నా కుమారుడా అబ్షాలోమా నా కుమారుడా, అని యేడ్చుచు వచ్చెను.

33. appuḍu raaju bahu kalathapaḍi gumma munaku paigaa nunna gadhiki ekki pōyi yēḍchuchu, san̄charin̄chuchunaa kumaaruḍaa abshaa lōmaa, naa kumaa ruḍaa abshaalōmaa, ani kēkalu vēyuchu, ayyō naa kumaaruḍaa, neeku badulugaa nēnu chanipōyinayeḍala entha baaguṇḍunu; naa kumaaruḍaa abshaalōmaa naa kumaaruḍaa, ani yēḍchuchu vacchenu.