1. కానీ నిన్ను సంతోషముచేత శోధించి చూతును; నీవు మేలు ననుభవించి చూడుమని నేను నా హృదయముతో చెప్పుకొంటిని; అయితే అదియు వ్యర్థప్రయత్న మాయెను.

జీవితానికి అర్థం తెలుసుకునేందుకు సొలొమోను విలాసాల వైపు దృష్టి మళ్ళించాడు. అందులోనూ వెర్రి, విచ్చలవిడి సుఖభోగాలను కూడా విడిచిపెట్టలేదు. 3వ వచనంలో తాను సాధించదలచుకొన్న ఆశయాన్ని వెల్లడిస్తున్నాడు. ప్రతి ఒక్కరూ అడగవలసిన ప్రశ్న అతణ్ణి వేధించింది. అది ప్రశ్నలన్నిట్లోకీ ప్రధానమైనది. అదేమంటే క్షణికమైన మన జీవితంలో మనం చెయ్యవలసినది ఏమిటి? నిజమైన విలువ గలదేదైనా ఉందా? మనుషులు ప్రయాసపడవలసిన మంచి అంటూ ఏదన్నా ఉందా? ఈ ప్రశ్నకు జవాబు దొరికే ఒకే ఒక చోటికి ఇతను వెళ్ళలేదు అని గమనించాలి. అది దేవుని వాక్కు. ఈ సమాచారం కోసం అతడు తన ఆలోచనలు, ప్రయోగాల పైనే దృష్టి ఉంచాడు. ప్రసంగి 1:16; ప్రసంగి 2:1, ప్రసంగి 2:15; ప్రసంగి 3:18; మొ।। గమనించండి. “నేను అనుకొన్నాను” అంటున్నాడు.

2. నవ్వుతోనీవు వెఱ్ఱిదానవనియు, సంతోష ముతోనీచేత కలుగునదేమియనియు నేవంటిని.

3. నా మనస్సు ఇంకను జ్ఞానము అనుసరించుచుండగా ఆకాశము క్రింద తాము బ్రదుకుకాలమంతయు మనుష్యులు ఏమిచేసి మేలు అనుభవింతురో చూడవలెనని తలచి, నా దేహమును ద్రాక్షారసముచేత సంతోషపరచుకొందుననియు, మతి హీనతయొక్క సంగతి అంతయు గ్రహింతుననియు నా మనస్సులో నేను యోచన చేసికొంటిని.

4. నేను గొప్ప పనులు చేయబూనుకొంటిని, నాకొరకు ఇండ్లు కట్టించు కొంటిని, ద్రాక్షతోటలు నాటించుకొంటిని.

సొలొమోను చేపట్టిన ఘన కార్యాలు కొన్ని 1 రాజులు 6-10 అధ్యాయంలో ఉన్నాయి.

5. నాకొరకు తోటలను శృంగారవనములను వేయించుకొని వాటిలో సకలవిధములైన ఫలవృక్షములను నాటించితిని.

6. వృక్షముల నారుమళ్లకు నీరుపారుటకై నేను చెరువులు త్రవ్వించు కొంటిని.

7. పనివారిని పని కత్తెలను సంపాదించుకొంటిని; నా యింట పుట్టిన దాసులు నాకుండిరి; యెరూషలేము నందు నాకు ముందుండిన వారందరికంటె ఎక్కువగా పసుల మందలును గొఱ్ఱె మేకల మందలును బహు విస్తారముగా సంపాదించుకొంటిని.

8. నాకొరకు నేను వెండి బంగార ములను, రాజులు సంపాదించు సంపదను, ఆ యా దేశ ములలో దొరుకు సంపత్తును కూర్చుకొంటిని; నేను గాయ కులను గాయకురాండ్రను మనుష్యులిచ్ఛయించు సంపదలను సంపాదించుకొని బహుమంది ఉపపత్నులను ఉంచు కొంటిని.

9. నాకు ముందు యెరూషలేమునందున్న వారందరి కంటెను నేను ఘనుడనై అభివృద్ధి నొందితిని; నా జ్ఞానము నన్ను విడిచి పోలేదు.

ఈ మాటలను యథార్థంగా పలకగలిగినవాడు సొలొమోను ఒక్కడే (1 రాజులు 10:7, 1 రాజులు 10:23; 1 దినవృత్తాంతములు 29:25; 2 దినవృత్తాంతములు 1:1, 2 దినవృత్తాంతములు 1:12).

10. నా కన్నులు ఆశించిన వాటిలో దేనిని అవి చూడకుండ నేను అభ్యంతరము చేయలేదు; మరియు నా హృదయము నా పనులన్నిటినిబట్టి సంతో షింపగా సంతోషకరమైనదేదియు అనుభవించకుండ నేను నా హృదయమును నిర్బంధింపలేదు. ఇదే నా పనులన్నిటి వలన నాకు దొరికిన భాగ్యము.

సొలొమోను తనకు ఏది కావాలంటే అది చేకూర్చుకోగల స్థితిలో ఉన్నాడు. అలాగే దేన్ని వదలకుండా అనుభవించాడు కూడా. అన్ని విషయ వాంఛల్లో, భోగలాలసతల్లో తేలియాడాడు. (దీనికీ, లూకా 9:23-24 లో యేసుప్రభువు మాటలకూ ఉన్న భేదాన్ని చూడండి.)

11. అప్పుడు నేను చేసిన పనులన్నియు, వాటికొరకై నేను పడిన ప్రయాసమంతయు నేను నిదానించి వివేచింపగా అవన్నియు వ్యర్థమైనవిగాను ఒకడు గాలికి ప్రయాసపడినట్టుగాను అగుపడెను, సూర్యుని క్రింద లాభకరమైనదేదియు లేనట్టు నాకు కనబడెను.

తాను చేసిన దానంతటిని బట్టి సొలొమోనుకు కొంతకాలం కొంత తృప్తి కలిగినప్పటికీ, అదంతా అయిపోయిన తరువాత అతడు ఏ నిర్ణయానికి వచ్చాడో చూడండి – ఏది చేసినా ప్రయోజనం శూన్యం. అర్థవంతమైన జీవితానికి రహస్యమేమిటో అతనికి అంతుబట్టలేదు. ధన కనకాల్లోనూ సుఖభోగాల్లోనూ అతనికి ఎలాంటి ఆనందమూ దొరకలేదు.

12. రాజు తరువాత రాబోవు వాడు, ఇదివరకు జరిగిన దాని విషయము సయితము ఏమి చేయునో అనుకొని, నేను జ్ఞానమును వెఱ్ఱితనమును మతిహీనతను పరిశీలించు టకై పూనుకొంటిని.

కాబట్టి మళ్ళీ జ్ఞానం, అవివేకం గురించిన చర్చకు దిగాడు. భూమిపై మానవుడు నివసించే కొద్దిపాటి కాలంలో అవివేకం కంటే జ్ఞానం శ్రేష్ఠం అని నిశ్చయించుకున్నాడు. కానీ వారూ వీరూ కూడా చనిపోవాలి గనుక ఈ శ్రేష్ఠత కూడా చివరికీ వట్టిదే. మరణం ఈ అంతరాలన్నిటినీ నాశనం చేస్తుంది కాబట్టి అసలు జీవితమే అర్థం లేనిదని సొలొమోను భావించాడు.

13. అంతట చీకటికంటె వెలుగు ఎంత ప్రయోజనకరమో బుద్ధిహీనతకంటె జ్ఞానము అంత ప్రయో జనకరమని నేను తెలిసికొంటిని.

14. జ్ఞానికి కన్నులు తలలో నున్నవి, బుద్ధిహీనుడు చీకటియందు నడుచుచున్నాడు; అయినను అందరికిని ఒక్కటే గతి సంభవించునని నేను గ్రహించితిని.

15. కావున బుద్ధి హీనునికి సంభవించునట్లే నాకును సంభవించును గనుక నేను అధిక జ్ఞానము ఏల సంపాదించితినని నా హృదయమందనుకొంటిని. ఇదియు వ్యర్థమే.

16. బుద్ధిహీనులను గూర్చినట్లుగానే జ్ఞానులను గూర్చియు జ్ఞాపకము ఎన్నటికిని యుంచబడదు; రాబోవు దిన ములలో వారందరును మరువబడినవారై యుందురు; జ్ఞానులు మృతినొందు విధమెట్టిదో బుద్ధిహీనులు మృతినొందు విధమట్టిదే.

17. ఇది చూడగా సూర్యుని క్రింద జరుగునది నాకు వ్యసనము పుట్టించెను అంతయు వ్యర్థము గాను ఒకడు గాలికై ప్రయాసపడినట్టుగాను కనబడెను గనుక బ్రదుకుట నా కసహ్యమాయెను.

అర్థం లేని జీవితం బాధకరం, అసహ్యం, దుర్భరం. దీని ద్వారా మనం ఒక విషయాన్ని అర్థం చేసుకోవాలని దేవుడు ఉద్దేశిస్తున్నాడు. దాన్ని అర్థం చేసుకుందాం. అదేమంటే దేవుడు లేకుండా, పరలోక సంబంధమైన గురి లేకుండా, యేసుక్రీస్తు మూలంగా వచ్చే శాశ్వత జీవం లేకుండా జీవితం అర్థం లేనిదే.

18. సూర్యుని క్రింద నేను ప్రయాసపడి చేసిన పనులన్నిటిని నా తరువాత వచ్చువానికి నేను విడిచిపెట్టవలెనని తెలిసి కొని నేను వాటియందు అసహ్యపడితిని.

తాను సాధించిన ఘన కార్యాలన్నిటికీ, తాను కూడబెట్టుకొన్న వస్తు వాహనాలన్నిటికీ శాశ్వతమైన విలువ అంటూ ఏదీ లేదని సొలొమోను గ్రహించాడు. తాను చనిపోయి వాటన్నిటినీ ఎవరికో విడిచిపెట్టవలసిందే అని అతనికి తెలుసు (కీర్తనల గ్రంథము 39:6; కీర్తనల గ్రంథము 49:10; లూకా 12:20-21, లూకా 12:33; 1 తిమోతికి 6:6-10 పోల్చి చూడండి).

19. వాడు జ్ఞానము గలవాడై యుండునో బుద్ధిహీనుడై యుండునో అది ఎవ నికి తెలియును? అయితే సూర్యుని క్రింద నేను ప్రయాస పడి జ్ఞానముచేత సంపాదించుకొన్న నా కష్టఫలమంతటి మీదను వాడు అధికారియై యుండును; ఇదియును వ్యర్థమే.

20. కావున సూర్యుని క్రింద నేను పడిన ప్రయాస మంతటి విషయమై నేను ఆశ విడిచిన వాడనైతిని.

21. ఒకడు జ్ఞానముతోను తెలివితోను యుక్తితోను ప్రయాసపడి ఏదో ఒక పని చేయును; అయితే దానికొరకు ప్రయాస పడని వానికి అతడు దానిని స్వాస్థ్యముగా ఇచ్చివేయ వలసి వచ్చును; ఇదియు వ్యర్థమును గొప్ప చెడుగునై యున్నది.

22. సూర్యుని క్రింద నరునికి తటస్థించు ప్రయాస మంతటి చేతను, వాడు తలపెట్టు కార్యము లన్నిటిచేతను, వానికేమి దొరుకుచున్నది?

23. వాని దినములన్నియు శ్రమకరములు, వాని పాట్లు వ్యసనకరములు, రాత్రియందైనను వాని మనస్సునకు నెమ్మది దొరకదు; ఇదియువ్యర్థమే.

24. అన్నపానములు పుచ్చుకొనుటకంటెను, తన కష్టార్జితముచేత సుఖపడుటకంటెను నరునికి మేలుకర మైనదేదియు లేదు. ఇదియును దేవునివలన కలుగునని నేను తెలిసి కొంటిని.

దేవునికి లోబడడం ద్వారా ఒక గడ్డు స్థితిలో సాధ్యమైనంతవరకు సంతోషించడానికి ప్రయత్నించడమే ఎవరైనా చెయ్యగలిగినది అని సొలొమోను అనుకున్నాడు.

25. ఆయన సెలవులేక భోజనముచేసి సంతో షించుట ఎవరికి సాధ్యము?

26. ఏలయనగా దైవదృష్టికి మంచివాడుగా నుండువానికి దేవుడు జ్ఞానమును తెలివిని ఆనందమును అనుగ్రహించును; అయితే దైవదృష్టికి ఇష్టు డగువాని కిచ్చుటకై ప్రయాసపడి పోగుచేయు పనిని ఆయన పాపాత్మునికి నిర్ణయించును. ఇదియు వ్యర్థము గాను ఒకడు గాలికై ప్రయాసపడినట్టుగాను ఉన్నది.