ఇశ్రాయేలు పెద్దలు ఈజిప్టులోని విగ్రహారాధన గురించి గుర్తు చేస్తున్నారు. (1-9)
"పాపం కోసం బాధలను ఎదుర్కొన్నప్పుడు కూడా, పాపంలో కొనసాగడానికి దేవుని అనుమతిని కోరే వారి హృదయాలు నిజంగా నిరుత్సాహంగా ఉంటాయి. ఇది 32వ వచనంలో స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. దేవుని నీతియుక్తమైన కోపం వారి అతిక్రమణలను కొనసాగించే వారిపై మళ్ళించబడుతుంది. ఇది చేయడం ముఖ్యం. ప్రజలు తమ పూర్వీకుల పాపపు చర్యల గురించి తెలుసుకుంటారు, తద్వారా వారిని తొలగించాలనే దేవుని నిర్ణయంలోని న్యాయాన్ని వారు గుర్తించగలరు."
అరణ్యంలో. (10-26)
ఇజ్రాయెల్ అరణ్యంలో గడిపిన చరిత్ర పాత నిబంధనలో మాత్రమే కాకుండా కొత్త నిబంధనలో కూడా ఒక హెచ్చరికగా ప్రస్తావించబడింది. దేవుడు వారి కోసం విశేషమైన కార్యాలు చేశాడు. అతను వారికి చట్టాన్ని ఇచ్చాడు మరియు విశ్రాంతి దినాన్ని పాటించే పురాతన ఆచారాన్ని పునరుద్ధరించాడు. సబ్బాత్లు ఒక ప్రత్యేక హక్కు; అవి మనం దేవుని ప్రజలకు చెందినవారమనే సంకేతాలుగా పనిచేస్తాయి. ఈ రోజున మనం మన విధులను నిర్వర్తించినప్పుడు, మనల్ని పవిత్రం చేసేవాడు, ఈ జీవితంలో నిజమైన ఆనందానికి దారితీసేవాడు మరియు పరలోకంలో పరిపూర్ణ పవిత్రత కోసం మనల్ని సిద్ధం చేసేవాడు ప్రభువు అని మన సౌలభ్యం కోసం మనం కనుగొంటాము.
అయితే, ఇశ్రాయేలీయులు తిరుగుబాటు చేసి వారి స్వంత చర్యల పర్యవసానాలను ఎదుర్కొన్నారు. కొన్నిసార్లు, దేవుడు పాపం దాని స్వంత శిక్షగా మారడానికి అనుమతించాడు, అయినప్పటికీ అతను పాపానికి మూలకర్త కాదు. వ్యక్తులను దయనీయంగా మార్చడానికి, వారి స్వంత పాపపు కోరికలు మరియు కోరికలకు వారిని వదిలివేయడం అవసరం.
కెనాన్లో. (27-32)
యూదులు కనాను దేశంలో స్థిరపడిన తర్వాత కూడా తిరుగుబాటు చేస్తూనే ఉన్నారు. ఈ పెద్దలు అవిశ్వాసులతో పొత్తులు పెట్టుకోవాలని ఆలోచించినట్లు తెలుస్తోంది. మన విశ్వాసం కేవలం వృత్తిగా మిగిలిపోతే అది విలువలేనిది. పాపపు చర్యల ద్వారా మన సూత్రాలను రాజీ చేసుకోవడం వల్ల ప్రయోజనం లేదు మరియు కపటుల యొక్క ప్రాపంచిక పథకాలు చివరికి వారికి సహాయం చేయవు.
దేవుడు వారిని క్షమించి పునరుద్ధరిస్తానని వాగ్దానం చేశాడు. (33-44)
ఇశ్రాయేలీయుల దుష్టత్వం ఉన్నప్పటికీ, వారు ఇతర దేశాల పాపపు ఆచారాలను స్వీకరించడం కొనసాగిస్తున్నందున, వారు తమ శ్రేయస్సులో పాలుపంచుకోరు, కానీ నాశనానికి దూరంగా ఉంటారు. దేవుని ఆధిపత్యాన్ని తప్పించుకోలేము, మరియు అతని కృపను ఎదిరించిన వారు చివరికి ఆయన కోపానికి లొంగిపోతారు. అయితే, ఈ లోకంలోని చిందరవందరగా దేవుడు ప్రతిష్టించిన వారెవరూ కోల్పోరు. అతను యూదులను ఇశ్రాయేలు దేశానికి తిరిగి నడిపిస్తాడు మరియు వారికి నిజమైన పశ్చాత్తాపాన్ని ఇస్తాడు. వారు అతని దయతో మునిగిపోతారు, ఎందుకంటే మనం దేవుని పవిత్రతను ఎంత ఎక్కువగా అర్థం చేసుకున్నామో, పాపం యొక్క అసహ్యకరమైన స్వభావాన్ని మనం అంత ఎక్కువగా గుర్తిస్తాము. దయ యొక్క సాధనాల మధ్య కదలకుండా ఉండి, తమ చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచానికి అనుగుణంగా క్రీస్తు లేకుండా జీవించడానికి ప్రయత్నించేవారు, వారు నాశనం మార్గంలో ఉన్నారని నిశ్చయించుకోవచ్చు.
జెరూసలేంకు వ్యతిరేకంగా జోస్యం. (45-49)
యూదా మరియు జెరూసలేం దట్టమైన అడవిని పోలి ఉండేవి, అయినప్పటికీ అవి ఫలించలేదు. నీతి ఫలాలను పొందడంలో విఫలమైన వారికి వ్యతిరేకంగా దేవుని వాక్యం ప్రవచనాలను అందిస్తుంది. దేవుడు ఒక దేశాన్ని నాశనం చేయాలని నిర్ణయించినప్పుడు, దానిని రక్షించగలిగేది ఏదీ లేదు మరియు ఎవరూ లేరు. చాలా సూటిగా ఉండే నిజాలు కూడా ప్రజలకు చిక్కులుగా కనిపించాయి. దేవుని వాక్యాన్ని ప్రభావితం చేయడానికి నిరాకరించే వారు నిందను దానిపైకి మార్చడం సాధారణ ధోరణి.