1. కాబట్టి విశ్వాసమూలమున మనము నీతిమంతులముగా తీర్చబడి, మన ప్రభువైన యేసుక్రీస్తుద్వారా దేవునితో సమాధానము కలిగియుందము

అందరూ పాపులేననీ, పాపవిముక్తికి, రక్షణకు మార్గం యేసుప్రభువుపై నమ్మకం ఒక్కటేననీ పౌలు చూపించాడు. ఈ అధ్యాయంలో దేవుడు నిర్దోషులుగా ఎంచినవారి గురించి మరి కొన్ని సంగతులను పౌలు వివరిస్తున్నాడు. ఇక్కడి అంశం విశ్వాసులందరికీ రక్షణ నిశ్చితమైనది, శాశ్వతమైనది అన్నదే. వారికి ఇవన్నీ ఉన్నాయి: దేవునితో సమాధానం ఉంది (వ 1) దేవుని సన్నిధిలోకి ఎప్పుడూ ప్రవేశం (వ 2) ఆశాభావం (వ 2) బాధల్లో ఆనందించే సామర్థ్యత (వ 3) బాధలు ఆశాభావాన్ని పెంచుతాయన్న జ్ఞానం (వ 4) పవిత్రాత్మ అనే ఉచిత వరం (వ 5) దేవుని ప్రేమ గురించిన జ్ఞానం (వ 5-8) నిశ్చయమైన భద్రత (వ 9,10) దేవునిలో ఆనందం (వ 11) దేవునితో ఒక నూతన సంబంధంలో శాశ్వత జీవం (వ 12-21) దేవుడు విశ్వాసులను నిర్దోషులుగా ఎంచుతాడు కాబట్టి వారికీ ఆయనకూ మధ్య సమాధానం ఉంది. కొలొస్సయులకు 1:20; ఎఫెసీయులకు 2:14-17; 2 కోరింథీయులకు 5:18-21; యెషయా 32:17; యెషయా 53:5. ఇక్కడ సమాధానం అంటే దేవునికీ, క్రీస్తులో నమ్మకం పెట్టుకొన్నవారికీ సఖ్యతన్నమాట.

2. మరియు ఆయనద్వారా మనము విశ్వాసమువలన ఈ కృపయందు ప్రవేశముగల వారమై, అందులో నిలిచియుండి, దేవుని మహిమను గూర్చిన నిరీక్షణనుబట్టి అతిశయ పడుచున్నాము.

“ప్రవేశం”– విశ్వాసులు దేవుని సముఖంలోకి ఎప్పుడైనా సరే, రావచ్చు (ఎఫెసీయులకు 2:18; ఎఫెసీయులకు 3:12; హెబ్రీయులకు 10:19-22). “కృప”– రోమీయులకు 1:7; రోమీయులకు 4:16; యోహాను 1:16-17; 2 కోరింథీయులకు 8:9; హెబ్రీయులకు 4:16; మత్తయి 7:9-11. ఇలా దేవుని చెంతకు ప్రవేశం యేసుప్రభువు ద్వారానే అన్న సంగతి గమనించండి (1 తిమోతికి 2:5; యోహాను 14:6, యోహాను 14:13-14 కూడా చూడండి). “ఆశాభావం”– దేవుడు విశ్వాసులను నమ్మకం మూలంగానే నిర్దోషులుగా న్యాయవంతులుగా ఎంచాడు గనుక, తరువాత ఆయనతో మహిమలో అనంత కాలం జీవిస్తామన్న నిబ్బరంతో దృఢ విశ్వాసంతో వారు ఆనందించవచ్చు (యోహాను 17:24; 1 థెస్సలొనీకయులకు 2:12; ప్రకటన గ్రంథం 21:2-4; ప్రకటన గ్రంథం 22:3-5). ఇక్కడ మహిమ అంటే విశ్వాసుల అంతిమ రక్షణను, విముక్తి స్థితిని సూచించేది (రోమీయులకు 8:17-22, రోమీయులకు 8:30). “ఆశాభావం” గురించి రోమీయులకు 8:24-25 చూడండి.

3. అంతే కాదు; శ్రమ ఓర్పును, ఓర్పు పరీక్షను, పరీక్ష నిరీక్షణను కలుగజేయునని యెరిగి

ఇప్పుడు ప్రశ్న ఒకటి తలెత్తుతుంది. దేవునితో విశ్వాసులకున్న శాంతిని వారికి కలిగే బాధలు తొలగించి వేయగలవా? పరలోకం గురించిన వారి ఆశాభావాన్ని రూపుమాపగలవా? “కాదు” అని చాలా గట్టిగా చెప్తున్నాడు పౌలు. బాధలు నిజానికి విశ్వాసుల ఆశాభావాన్ని పెంచుతాయి. అందువల్ల ఆ బాధలు తమకు మేలే చేస్తున్నాయని తెలిసి వారు ఆనందించగలుగుతారు. బాధలను క్రమంగా ఆశాభావంలోకి మార్చుకునే ఆధ్యాత్మిక విధానాన్ని విశ్వాసులు అనుభవాన్ని బట్టి మెల్లగా నేర్చుకుంటారు. విశ్వాస జీవితంలో ఇది క్రమక్రమంగా అలవడుతుంది. బాధలు సహనాన్ని పెంచుతాయి. తమకు బాధలు, కష్టాలు సహించగలిగేలా దేవుడు సహాయం చేస్తాడనీ వాటినుంచి అపనమ్మకంతో వెనక్కు తగ్గకుండా వాటిని తాము ఎదుర్కోగలమనీ విశ్వాసులు నేర్చుకుంటారు (హెబ్రీయులకు 10:35-39). వారికి వాటిల్లే ఘోరమైన బాధల్లో కూడా దేవుడు తమతో ఉన్నాడనీ, నమ్మకంలో వారిని స్థిరంగా ఉంచుతాడనీ వారు గ్రహిస్తారు (రోమీయులకు 8:35-37; యోహాను 10:27-28; 1 పేతురు 1:5-7). విశ్వాసుల విషయంలో సహనం మంచి వ్యక్తిత్వాన్ని పదునుపెడుతుంది. బాధలు, కష్టాలు, విషమ పరీక్షలు ఓర్చుకోవడం విశ్వాసులను మెరుగు పెట్టి వారిని బలవంతులుగా, భవిష్యత్తులో అలాంటివాటిని ఎదుర్కొనేందుకు సంసిద్ధులుగా తీర్చిదిద్దుతుంది. ఈ పద్ధతి ద్వారా వారు మొదట నమ్మినప్పుడున్న ఆశాభావం ఎదిగి బలపడుతుంది.

4. శ్రమలయందును అతిశయపడుదము.

5. ఎందుకనగా ఈ నిరీక్షణ మనలను సిగ్గుపరచదు. మనకు అనుగ్రహింపబడిన పరిశుద్ధాత్మద్వారా దేవుని ప్రేమ మన హృదయములలో కుమ్మరింపబడియున్నది.
కీర్తనల గ్రంథము 22:5, కీర్తనల గ్రంథము 25:20

విశ్వాసుల ఆశాభావానికి దేవుని ప్రేమలో స్థిరమైన పునాది ఉందని ఈ వచనాలు తెలుపుతున్నాయి. ఈ వచనాల అంశం అంతిమ రక్షణ, ముక్తి స్థితి నిశ్చయత. పౌలు వాదం ఇది: మనం దేవునికి శత్రువులుగా ఉన్నప్పుడే మనపట్ల ఆయన తన మహా ప్రేమను వెల్లడి చేశాడు. అయితే ఇప్పుడు మనం ఆయన స్నేహితులమయ్యాం కాబట్టి అదే ప్రేమ మనల్ని అంతం వరకు భద్రంగా ఉంచదా? రోమీయులకు 8:35-39 పోల్చి చూడండి. దేవుడు విశ్వాసులకు అంతిమ రక్షణ ఆశాభావాన్ని ఇచ్చినది చివర్లో వారిని నిరాశపరచాలని కాదు. వారికి దేని విషయంలో దేవుడు ఆశాభావాన్ని కలిగించాడో దాన్ని ఆయన చివరికి వారికి తప్పకుండా ఇస్తాడని విశ్వాసులు తెలుసుకోవచ్చు. ఈ ధైర్యం పవిత్రాత్మ వారి హృదయాల్లో నింపిన దేవుని ప్రేమను ఆధారం చేసుకుని ఉన్నది. కుమ్మరించడం అనే మాటలో చెప్పలేనంత సమృద్ధిగా ఇచ్చినట్టు అర్థం వస్తున్నది. దేవుని ప్రేమ ఈ విధంగా తెలియడం విశ్వాసులను ఆయన్ను ప్రేమించేలా చేస్తుంది (1 యోహాను 4:9-10, 1 యోహాను 4:19). పవిత్రాత్మ దేవుని ప్రేమను విశ్వాసులకు అందించి వారు దేవుణ్ణి, ఒకరినొకరు ప్రేమించేలా చేస్తాడు. దేవుడెవరినైతే నిర్దోషులుగా ఎంచుతాడో వారికి పవిత్రాత్మను ప్రసాదిస్తాడని గమనించండి (గలతియులకు 3:1-3, గలతియులకు 3:14).

6. ఏలయనగా మనమింక బలహీనులమై యుండగా, క్రీస్తు యుక్తకాలమున భక్తిహీనులకొరకు చనిపోయెను.

మనం విశ్వాసులం కాకముందు స్థితిని వర్ణించేందుకు పౌలు మూడు మాటలను వాడుతున్నాడు – “బలం లేని స్థితిలో”, “భక్తిహీనులు”, “పాపులు”. వ 10లో మరొకటి దీనికి కలుపుతున్నాడు – “విరోధులు”. వేరే మాటల్లో చెప్పాలంటే సహజంగా మనం చెడ్డవాళ్ళం (రోమీయులకు 3:23; ఆదికాండము 8:21; యిర్మియా 17:9; మత్తయి 7:11). మనకు ఏకైక నిజ దేవుడు లేడు. ఆయనకన్నా మన పాపాలే మనకు ఎక్కువ ఇష్టం కాబట్టి ఆయన్ను మనం కోరలేదు. అందువల్ల మనం ఆయనకు శత్రువులం. ఎందుకంటే పాపమంతా ఆయనకు విరోధమే (కీర్తనల గ్రంథము 51:5). దేవునికి వ్యతిరేకమైనదాని పక్షంగా ఉండడం ఆయనకు శత్రువులుగా ఉండడమే (యాకోబు 4:4). అంతేకాకుండా మనల్ని మనం మంచివారుగా చేసుకునేందుకూ, పాపం చేయడం మానుకునేందుకూ, దేవుని స్నేహితులయ్యేందుకూ మనకు శక్తి లేకపోయింది. ఇవి మనకు కష్టమైన సంగతులు మాత్రమే కాదు, అసాధ్యాలు కూడా. కొన్నిసార్లు మనుషులు ఉపదేశించే ముక్తి మార్గాలు, మన దేశంలో విశేష ప్రఖ్యాతి పొందిన మార్గాలు – అంటే జ్ఞాన మార్గం, కర్మ మార్గం, భక్తి మార్గం ఎంత అసాధ్యమో దీన్నిబట్టి మనం గ్రహించవచ్చు. అయితే మనం చేయలేనిదాన్ని దేవుడు చేశాడు. క్రీస్తు వచ్చి మన స్థానంలో మరణించి మన పాపాలను తొలగించివేశాడు. మనం ఆయన్ను నమ్మినప్పుడు క్రీస్తు రక్తం మూలంగా (వ 9) మనలను నిర్దోషులుగా లెక్కించాడు; మనలను తన స్నేహితులుగా చేసుకున్నాడు (వ 10); మన అనుభవాన్ని దృక్పథాన్ని మొత్తంగా మార్చేశాడు (వ 1-4); తన ఆత్మను మనలో ఉంచి మనల్ని నూతన సృష్టిగా చేశాడు (వ 5).

7. నీతిమంతునికొరకు సహితము ఒకడు చనిపోవుట అరుదు; మంచివానికొరకు ఎవడైన ఒకవేళ చనిపోవ తెగింప వచ్చును.

8. అయితే దేవుడు మనయెడల తన ప్రేమను వెల్లడిపరచుచున్నాడు; ఎట్లనగా మనమింకను పాపులమై యుండగానే క్రీస్తు మనకొరకు చనిపోయెను.

9. కాబట్టి ఆయన రక్తమువలన ఇప్పుడు నీతిమంతులముగా తీర్చబడి, మరింత నిశ్చయముగా ఆయన ద్వారా ఉగ్రతనుండి రక్షింప బడుదుము.

ఈ మాటలు క్రీస్తు సిలువదగ్గర వెల్లడి అయిన దేవుని ప్రేమ మీద ఆధారపడి మనకు నేర్పుతున్నదేమిటంటే, విశ్వాసులింకా అపనమ్మకంతో ఆయన శత్రువులుగా ఉండగానే క్రీస్తు వారికోసం చనిపోయాడు, వారు నమ్మినప్పుడు వారిని నిర్దోషులుగా ఎంచి తన స్నేహితులుగా చేసుకున్నాడు. ఇది తిరుగులేని సత్యం. ఆయన వారినలా రక్షణ స్థితిలోనే ఉంచుతూ వారికోసం తాను చనిపోయినప్పుడు ఆరంభించిన పనిని ఆయన పూర్తిగా ముగిస్తాడన్నది మరింత తిరుగులేని సత్యం. ఇక్కడ “దేవుని కోపం” అంటే పాపంలో నిలిచివుండే వారందరిపైకీ రాబోయే దేవుని పవిత్ర కోపం (రోమీయులకు 2:5, రోమీయులకు 2:8; ఎఫెసీయులకు 5:5-6; కొలొస్సయులకు 3:6; ప్రకటన గ్రంథం 6:16-17). యేసుప్రభువు విశ్వాసులందరినీ దానినుంచి రక్షిస్తాడు (1 థెస్సలొనీకయులకు 1:10; 1 థెస్సలొనీకయులకు 5:9).

10. ఏలయనగా శత్రువులమై యుండగా, ఆయన కుమారుని మరణముద్వారా మనము దేవునితో సమాధాన పరచబడిన యెడల సమాధానపరచబడిన వారమై, ఆయన జీవించుటచేత మరి నిశ్చయముగా రక్షింపబడుదుము.

“సఖ్యపరచుకొన్నాడు”– 2 కోరింథీయులకు 5:18-21 చూడండి. ఆయన “జీవిస్తూ” ఉండడం మూలంగా వారికి అలా రక్షణ ఉంటుంది (వ 10. యోహాను 11:25; యోహాను 14:19 చూడండి). విశ్వాసులు ఆయన జీవంతో ఏకమయ్యారు (యోహాను 17:21, యోహాను 17:23; కొలొస్సయులకు 3:3-4). వారికోసం విజ్ఞాపనలు చేసేందుకు ఆయన శాశ్వతంగా జీవించే ఉంటాడు (రోమీయులకు 8:34; హెబ్రీయులకు 7:25). అందువల్ల వారు అంతం వరకు క్షేమంగా భద్రంగా ఉంటారు. అయితే ప్రశ్న ఏమిటంటే వారు నమ్మడం మానుకుంటే ఏమి జరుగుతుంది? క్రీస్తు వారికి చేసినది, ఇప్పుడు చేస్తున్నది అలా ఉండగానే వారు నశించిపోరా? దీనికి జవాబేమిటంటే వారికి నమ్మకం దయచేసిన దేవుడు, అంతం వరకు వారలా నమ్మకంలో కొనసాగేలా చేస్తాడు. లూకా 22:31-32; ఫిలిప్పీయులకు 1:6, ఫిలిప్పీయులకు 1:29; హెబ్రీయులకు 10:39. విశ్వాసులను సంరక్షించేందుకు భద్రంగా ఉంచేందుకూ అన్ని చర్యలూ తీసుకున్న దేవుడు వారి నమ్మకం అనే ఈ అత్యంత ప్రాముఖ్యమైన విషయంలో వారు తప్పిపోకుండా కాపాడడు అనుకోవడం బుద్ధికి అనుగుణమేనా, బైబిలుకు అనుగుణమేనా? కానే కాదు.

11. అంతేకాదు; మన ప్రభువైన యేసు క్రీస్తుద్వారా మనము దేవునియందు అతిశయపడుచున్నాము; ఆయన ద్వారానే మనము ఇప్పుడు సమాధానస్థితి పొంది యున్నాము.

దీన్ని అర్థం చేసుకున్నవారికి ఇదంతా మహానంద కారణం. ఇది మనల్ని తిరిగి వ 2కు తెస్తున్నది. “సఖ్యపడి”– 2 కోరింథీయులకు 5:18.

12. ఇట్లుండగా ఒక మనుష్యునిద్వారా పాపమును పాపము ద్వారా మరణమును లోకములో ఏలాగు ప్రవేశించెనో, ఆలాగుననే మనుష్యులందరు పాపము చేసినందున మరణము అందరికిని సంప్రాప్తమాయెను.
ఆదికాండము 2:17, ఆదికాండము 3:6, ఆదికాండము 3:19

మానవ జాతికి మూల పురుషుడూ ప్రతినిధీ అయిన ఆదాముకు, దేవుడు నిర్దోషులుగా ఎంచిన వారి నాయకుడూ ప్రతినిధీ అయిన క్రీస్తుకూ ఉన్న తేడాలు ఇక్కడ కనిపిస్తున్నాయి. ఆదాముద్వారా మానవ జాతికి పాపం, మరణం ప్రాప్తించాయి. క్రీస్తుద్వారా నిర్దోషత్వం, జీవం కలిగాయి. ఆదాముద్వారా వచ్చిన మరణం ఖాయం. దీనికన్నా క్రీస్తుద్వారా కలిగిన జీవం మరింత ఖాయమని చూపడమే ఇక్కడ పౌలు ఉద్దేశం. ఆదాము పాపంలో మరణంలో పడిపోవడం వల్ల కలిగిన ఫలితాలను మార్చేందుకు దేవుడు క్రీస్తుద్వారా చేసిన పనిలోని గొప్పతనాన్ని మరింతగా వివరించడం కూడా ఇక్కడ పౌలు ఉద్దేశం. ఒక్క మనిషి ఆదాము పాపం చేసి పాపి అయ్యాడు కాబట్టి మనుషులంతా పాపులే – ఆదికాండము 2:17; ఆదికాండము 3:1-19. తన పోలికలో అతడు తన సంతానాన్ని కన్నాడు (ఆదికాండము 4:1). వారు తమ పోలికలో అలా చేశారు. ఈ విధంగా ఒక తరంనుంచి మరో తరానికి పాపం, భ్రష్ట స్వభావం ఒక భయంకరమైన అంటువ్యాధిలాగా సంక్రమించాయి (ఆదికాండము 8:21; కీర్తనల గ్రంథము 51:5; కీర్తనల గ్రంథము 58:3; యిర్మియా 17:9). ఈ పాప రోగం తప్పనిసరిగా మరణానికి దారితీస్తుంది – రోమీయులకు 6:23. ఆదామువల్ల మనుషులంతా పాపులయ్యారు. అంతేకాదు, ఆదాములో మనుషులంతా పాపం చేశారని కూడా చెప్పవచ్చు. ఎందుకంటే అతడు పాపం చేసినప్పుడు మానవ జాతి అంతా అతనిలో ఉంది (హెబ్రీయులకు 7:9-10 పోల్చి చూడండి). అతడు చేసినది మనుషులంతా అతనిలో ఉండి చేశారు. ఆ సమయంలో భూమిపై ఉన్న ఒకే ఒక మనిషి ఆదామే గనుక మానవ జాతి మొత్తం అతడే.

13. ఏలయనగా ధర్మశాస్త్రము వచ్చిన దనుక పాపము లోకములో ఉండెను గాని ధర్మశాస్త్రము లేనప్పుడు పాపము ఆరోపింపబడదు.

ఇక్కడ ధర్మశాస్త్రం అంటే దేవుడు మోషేద్వారా ఇచ్చిన ఆజ్ఞలు. పౌలు భావం ఇదై ఉండవచ్చు: దేవుడు ధర్మశాస్త్రాన్ని ఇవ్వకముందే మనుషులు పాపం చేశారు. అయితే ఆదాము మీరినట్టు (ఆదికాండము 2:17) వారు ఎలాంటి ప్రత్యేకమైన ఆజ్ఞనూ మీరలేదు. వారు మరణించారు గానీ అది వారి పాపాల మూలంగా కాదు. తమకై తాము ఏ పాపమూ చెయ్యని పసిపిల్లలు కూడా చనిపోయారు. ఆదామునుంచి మోషే కాలం వరకు ఇలా మరణం రాజ్యమేలడం ఎందుకని? ఆదాము పాపం వల్లే. ఆదాము అప్పుడు రాబోయేవానికి సూచన. ఆ రాబోయేవాడంటే క్రీస్తు (1 కోరింథీయులకు 15:45 లో క్రీస్తును చివరి ఆదాము అన్నాడు పౌలు). ఆదాము ఏవిధంగా క్రీస్తుకు సూచన? తన పాపాన్ని బట్టి ఏమాత్రం కాదు. ఎందుకంటే క్రీస్తు అసలు పాపం చెయ్యలేదు (2 కోరింథీయులకు 5:21; హెబ్రీయులకు 4:15; హెబ్రీయులకు 7:26; 1 పేతురు 2:22). ఆదాము ఒకే ఒక విషయంలో క్రీస్తుకు సూచన. అతని అవిధేయత కోటాను కోట్లమంది మనుషులపై ఎలా ప్రభావం చూపిందో, క్రీస్తు విధేయత కోటానుకోట్ల మందిపై అలాగే ప్రభావం చూపింది. ఆదాము “లో” ఉన్నవారంతా అతని మూలంగా చనిపోవాలి (వ 15), క్రీస్తు “లో” ఉన్నవారంతా ఆయన మూలంగా జీవిస్తారు (వ 18,19).

14. అయినను ఆదాముచేసిన అతిక్రమమును బోలి పాపము చేయని వారిమీదకూడ, ఆదాము మొదలుకొని మోషే వరకు మరణమేలెను; ఆదాము రాబోవువానికి గురుతై యుండెను,

15. అయితే అపరాధము కలిగినట్టు కృపా వరము కలుగలేదు. ఎట్లనగా ఒకని అపరాధమువలన అనేకులు చనిపోయినయెడల మరి యెక్కువగా దేవుని కృపయు, యేసుక్రీస్తను ఒక మనుష్యుని కృపచేతనైన దానమును, అనేకులకు విస్తరించెను.

“ఉచిత కృపావరం”– వ 17; రోమీయులకు 6:23; ఎఫెసీయులకు 2:8-9. “అనేకులకు”– అంటే ఆదాము సంతానమంతటికీ అని అర్థం. ఏదెను వనంలో ఆదాము చేసిన పాపం వల్ల వారూ చనిపోవడం తప్పనిసరి. అది నిశ్చయం. దేవుని కృప మానవాళి అంతటికీ ప్రవహించడం అనేది అంతకంటే మరెక్కువగా నిశ్చయం. అంటే, అందరికీ పాపవిముక్తి కలుగుతుందని కాదు. దేవుని కృప అందరికీ అందుబాటులోకి వచ్చింది. క్రీస్తులో నమ్మకం ఉంచితే అందరూ విముక్తి, రక్షణ పొందుతారని అర్థం.

16. మరియు పాపము చేసిన యొకనివలన శిక్షావిధి కలిగినట్టు ఆ దానము కలుగ లేదు. ఏలయనగా తీర్పు ఒక్క అపరాధమూలముగా వచ్చినదై శిక్షావిధికి కారణమాయెను; కృపావరమైతే అనేకమైన అపరాధముల మూలముగా వచ్చినదై మనుష్యులు నీతిమంతులుగా తీర్చబడుటకు కారణమాయెను.

ఇక్కడ దేవుని తీర్పు అంటే “నీవు...తప్పక చస్తావు” (ఆదికాండము 2:17) అనే మాట. మనుషులందరి వంశకర్త ఆదాము చేసిన ఒక్క పాపంవల్ల ఈ తీర్పు మనుషులందరి మీదికి వచ్చింది. కాని దేవుని ఉచిత కృపావరమైతే ఆదాము చేసిన ఒక్క పాపంనుంచి మాత్రమే కాక మానవ చరిత్ర అంతటిలో జరిగిన పాపాలన్నిటి నుంచీ తప్పించుకునే మార్గాన్ని అమర్చింది. ఆదాము పాపం మనుషులపైకి శిక్షావిధి తెచ్చింది. కానీ మనుషులు నమ్మకం చూపితే దేవుని కృప ఆ శిక్షావిధిని తొలగించి వారిని నిర్దోషులుగా చేస్తుంది (రోమీయులకు 3:22-24).

17. మరణము ఒకని అపరాధమూలమున వచ్చినదై ఆ యొకని ద్వారానే యేలిన యెడల కృపాబాహుళ్యమును నీతిదానమును పొందువారు జీవము గలవారై, మరి నిశ్చయముగా యేసుక్రీస్తను ఒకని ద్వారానే యేలుదురు.

“చావు...ఏలింది”– వ 14,21. మనుషులంతా మరణం కింద ఉన్నవారే. కఠినుడైన ఈ యజమాని అందరినీ తీసుకుపోయాడు. హెబ్రీయులకు 2:15 పోల్చి చూడండి. అయితే దేవుడు క్రీస్తు ద్వారా మరణాన్ని తప్పించుకునే మార్గాన్ని ఏర్పరచాడు. ఈ మార్గంలోకి వచ్చినవారు క్రీస్తుద్వారా “ఏలుతారు”. మరణమనే రాజుకు లొంగి ఉండవలసింది పోయి క్రీస్తులో శాశ్వత జీవాన్ని పొంది క్రీస్తులో తామే రాజులౌతారు (యోహాను 5:24; యోహాను 11:25-26; ఎఫెసీయులకు 2:6; ప్రకటన గ్రంథం 3:21; ప్రకటన గ్రంథం 22:5). ఓడిపోయినవారు విజేతలయ్యారు (రోమీయులకు 8:37 పోల్చి చూడండి).

18. కాబట్టి తీర్పు ఒక్క అపరాధమూలమున వచ్చినదై, మనుష్యుల కందరికిని శిక్షావిధి కలుగుటకు ఏలాగు కారణమాయెనో, ఆలాగే ఒక్క పుణ్య కార్యమువలన కృపాదానము మనుష్యులకందరికిని జీవప్రదమైన నీతి విధింపబడుటకు కారణమాయెను.

“మనుషులందరికీ”– మనుషులందరికీ శాశ్వత జీవాన్ని దేవుడు అందుబాటులో ఉంచాడు. అయితే క్రీస్తును స్వీకరించిన వారికి మాత్రమే ఆ జీవం కలుగుతుంది (ప్రకటన గ్రంథం 22:17; 1 యోహాను 5:11-12; యోహాను 7:37-38). మనుషులు న్యాయవంతులుగా తీర్చబడడానికీ, శాశ్వత జీవానికీ ఉన్న దగ్గర సంబంధం గమనించండి. ఒకటి లేకుండా మరొకటి మనకు ఉండదు. “శిక్షావిధి”– వ 16. ఒకే న్యాయ క్రియ అంటే పాపుల కోసం బలిగా క్రీస్తు తనను తాను న్యాయబద్ధంగా ప్రతిష్ఠించు కోవడం అని అర్థమున్నట్టుంది.

19. ఏలయనగా ఒక మనుష్యుని అవిధేయతవలన అనేకులు పాపులుగా ఏలాగు చేయబడిరో, ఆలాగే ఒకని విధేయతవలన అనేకులు నీతిమంతులుగా చేయబడు దురు.
యెషయా 53:11

“విధేయత”– ఫిలిప్పీయులకు 2:8. వ 12-19లోని తేడాలు చాలా స్పష్టంగా ఉన్నాయి. మనుషులందరికీ దొరికేవాటికి రెండే రెండు మూలస్థానాలు ఆదాము, క్రీస్తు. పాపం, మరణం, శిక్ష వీటికి మూలం ఆదాము. శిక్షను తొలగించి విశ్వాసులను దేవునికి అంగీకారంగా చేసేవాటికి, అంటే నీతిన్యాయాలకు, జీవానికి, కృపకు మూలాధారం క్రీస్తు. “అవిధేయత”– ఆదికాండము 3:6.

20. మరియు అపరాధము విస్తరించునట్లు ధర్మశాస్త్రము ప్రవేశించెను. అయినను పాపము మరణమును ఆధారము చేసికొని యేలాగు ఏలెనో,

“ధర్మశాస్త్రం”– వ 13,14. ఆజ్ఞలున్నాయి. మనుషులు వాటిని మీరుతారు కాబట్టి అతిక్రమాలు, అపరాధాలు పెరుగుతాయి. ఆజ్ఞలే లేకపోతే మీరడం దేన్ని? (రోమీయులకు 4:15). రోమీయులకు 7:7-12 లో దేవుని ఆజ్ఞలు వాస్తవానికి పాపాన్ని ఎలా అభివృద్ధి చేస్తాయో పౌలు చూపిస్తున్నాడు. ధర్మశాస్త్రం ఇవ్వడంలో దేవుని ఉద్దేశం పాపం అభివృద్ధి చెందాలని కాదు (అసలు ధర్మశాస్త్రం లేకుండానే పాపం అభివృద్ధి చెందింది – ఆదికాండము 6:5, ఆదికాండము 6:11; ఆదికాండము 8:21). మనుషులు తమకు కృప ఎంత అవసరమో గుర్తించగలగాలనే, తన కృప దాని మహిమ, ప్రభావమంతటితో ప్రత్యక్షం కావాలనే దేవుడు ధర్మశాస్త్రాన్ని ఇచ్చాడు.

21. ఆలాగే నిత్యజీవము కలుగుటకై, నీతిద్వారా కృపయు మన ప్రభువైన యేసుక్రీస్తు మూలముగా ఏలునిమిత్తము పాపమెక్కడ విస్తరించెనో అక్కడ కృప అపరిమితముగా విస్తరించెను.

“మరణంలో పాపం ఎలా ఏలిందో”– వ 14,17. పాపాన్ని బట్టే మరణం ఏలింది. పాపం తనను సేవించే వారందరికీ మరణమనే జీతం ఇచ్చే క్రూరమైన నియంత (రోమీయులకు 6:23; యోహాను 8:34). దేవుని కృప పాపం కంటే, మరణం కంటే ఎక్కువ శక్తివంతమైనది. అది పాపాన్ని లయపరుస్తుంది, మనుషులను నిర్దోషులుగా తీర్చి వారిని శాశ్వత జీవానికి నడిపిస్తుంది (రోమీయులకు 6:23; తీతుకు 3:3-7). యేసుప్రభువు ద్వారా కృప ఏలుతూ ఉంది (హెబ్రీయులకు 4:16)! ఆయనలో నమ్మకముంచే వారందరి పాపాలనూ అది క్షమించి శిక్షావిధిని పూర్తిగా తొలగిస్తుంది (రోమీయులకు 6:14; రోమీయులకు 8:1). ఇక్కడ ఇద్దరు యజమానులు కనిపిస్తున్నారు – ఆదాముద్వారా వచ్చిన పాపం (వ 12), క్రీస్తు ద్వారా వచ్చిన కృప (వ 17; యోహాను 1:16-17). ఏ యజమానిని సేవించాలో మనందరం తేల్చుకోవాలి.